WARNING: Medyo mahabang blog to. Walang sense. Wala kang mapapala pag binasa mo.
Surname.
Since my elementary days, I’m used to being the ‘last one’. Not the last one sa standings, but last one sa class list, my surname starts with the letter Z kasi. Huli sa pila, huli sa graded recitation, at huli sa graduation. Bihira lang may Professor na nag-uumpisa sa dulo. It has its some disadvantages sometimes, but most of the time, it’s an advantage.
Assembly Time.
As defined in an internet site, assembly time: The elapsed time taken for an assembling or coming together of a number of persons, usually for a particular purpose.
On the text message I received, this was stated: Revalida: March 1 7 to 8 am assembly 9 to 10 testing
Malinaw diba? So dumating ako around 8, or a little past 8am. When I arrived, I saw my classmates, tapos na daw sila mag-revalida. I was like, “wtf?”
So I entered school and talked to the clinical instructors, buti na lang mabait sila. The first CI said, “Go there, look for Ma’am ---“. Then pinuntahan ko dalawang CI sa may Lover’s Lane. Mababait din sila, then the male CI said, “upo ka muna dun, mag muni-muni ka muna.”
I followed his instructions, nag-muni-muni ako sa benches ng Law Building. Nagtanong ako sa CI sa may LB, masungit sya. Kay nag walk-out ako at umupo uli.
Around 8:30 am
“Blue Batch” na ang nakapila, second batch. Supposed to be first batch ako, sa “Green Batch”, mga maka-kalikasan.
Around 9:00 am
I decided na magpunta sa Science Building, para maglakad lakad. Ghost hunting sana, walang katao tao, medyo madilim kasi patay ang ilaw. Wala naman ako nakita, totoo talagang tsismis lang na may multo sa SB.
Around 10 am ata
Padating na sila, ang mga ‘people power people’, “Yellow Batch”. Ako na lang naka-green sa loob ng FEU. Nakaka-frustrate, at nakakainis. Naiiyak na ko sa sobrang inis. Marami ako nakikitang kakilala, pero pinili kong huwag na lang sila pansinin dahil sigurado, magtatanong lang sila kung bakit di pa ko tapos.
Nakita ko mga former groupmates ko, lumapit ako sandali sakanila, pero umalis din ako. Gusto ko sana makihalubilo sakanila, kaso nahihiya ako. At pinili ko na lang mag-isa. May mga pagkakataon, na mas mabuting mapag-isa.
Mahirap ang pakiramdam ng naghihintay, na may halong bwisit at inis. Nakakalungkot pala maghintay mag-isa, para kong sasabog.
Mahirap pala ang walang kaibigan, naisip ko tuloy, pano yung ibang mga ‘loner’ sa school, ang hirap pala ng pakiramdam nila. Pano kaya nila natitiis yun?
Naalala ko pa na naghihintay si mama sa labas ng school, lalo akong naiiyak, pati si mama nadamay pa. Halo halo na emosyon ko, ang hirap ng ganung pakiramdam.
Sinubukan kong ibaling ang pansin ko sa lahat ng bagay na nakikita ko. Tinignan ko yung botanical garden, kakabisaduhin ko sana yung mga scientific names ng mga halaman, kaso tinanggal na pala nila yung mga names. Pinansin ko yung mga naglilinis na JAMMAS, yung mga 2nd year, nanglait ng mga sapatos, bag at make-up na makita ko.
Pero kahit anong baling pala ang gawin mo, babalik at babalik ka din sa tunay na nilalaman ng puso mo.
Gusto ko tumayo at magtanong sa CI kung pwede na niya ako isingit, kaso parang may magnet na yung upuan, ayoko na tumayo, ayoko na tumuloy. Natakot din kasi ako na pagsungitan na naman nya, at natatakot din akong mapahiya sa harap ng ibang mga estyudanteng nakapila.
After a few minutes, nagkaron din ako ng lakas ng loob na tumayo sa kinauupuan ko. Minsan pala, kahit anong takot ang nararamdaman mo, kailangan mong maglakas ng loob, anuman ang kinatatakutan mo.
Tinanong ko yung masungit na CI kung after ng yellow batch ee pwede na ko mag-revalida. Napakaganda ng sagot nya: “Siguro”. PESTE.
Gusto ko mag-maldita, gusto ko sya sagutin, kaso di naman pwede. Sasabog na ko sa inis, naiiyak na ko pero pinigilan ko, nakakahiya sa mga tao.
Maya-maya nilapitan nya ko, sabi nya pumila daw ako sa dulo ng last section. Wow, buti naman yung ‘siguro’ nya ee nagging ‘oo’.
Pagpasok sa Law Building, may isa na namang kontrabidang CI. Paakyat na ko sa hagdan, pinigilan nya pa ako. Bumaba daw muna ako, at maghintay, “Parusa” daw sakin yun dahil late ako.
Around 11:15 am na nun, tinignan ko yung orasan sa IN office, halos parehas lang naman pala sa wristwatch ko. Tinitignan ako nung mga nakapila, nakakasar. Gusto ko na mag-tantrums, kaya ang ginawa ko, I faced the wall. 19 minutes, kaya ko to. Pero pagkatapos ng mga ilang minuto, tinawag ako ni kontrabida number 2, umakyat na daw ako sa 3rd floor. Bago umakyat, tinanong nya ko kung ano daw nangyari sakin, bakit daw ako late. Sinabi ko yung tungkol sa “assembly time”, sabi nya mali daw yun 7-7:30 daw ang assembly. Bullshit. Naiiyak ako sa inis, sabi nya kalamahin ko daw sarili ko, ni hindi ko sya tinignan. Dinala ko ng isang mabait na CI sa isang room, kasama ang isang section. Wala ako kilala sakanila ni isa. Familiar lang si ‘Raymond Gutierrez’.
Almost 12:00 pm
Nakaupo pa rin ako sa loob ng room na yon. Napansin ako nung isang CI, bakit daw ‘green’ ako. Sabi nya: “sana huwag ka mapansin, baka kasi hindi ka tanggapin”. *PESTE. So after ko maghintay ng halos 4 hours, hindi nyo ko tatangapin?* OA aa.
Past 12 pm ng papilahin na kami, hintay na naman. Nakakapagod pala talaga maghintay.
Medyo nag scan naman ako sa ilang topics ng Revalida, I was hoping na alam ko ang matapat sakin, at sana, hindi masayang ang paghihintay ko. Maaga pa lang inisip ko na na huwag na tumuloy, tutal 20% lang naman ng RLE grade ang Revalida, hindi masyadong kawalan. Pero tumuloy ako, naisip ko kasi, sayang.
Pagpasok ko sa room, POOF! Kung alin yung wala sa video, yun pa natapat sakin. Sinubukan ko, at pumasa naman ako. Pero sobrang disappointed ako. Di pa ko nakakalabas ng room, naiyak na ko. Wala pang signal na lumabas na sa room, tumakbo na ko palabas.
Sa Nursing Building ako dumaan, pero bago makalabas ng NB, tumigil muna ko sa pagtakbo. Umiyak. Nilabas ko sama ng loob ko, galit at disappointment. Kung alam ko lang na mababa lang ang makukuha ko, di na lang sana ko naghintay.
Naisip ko tuloy, minsan pala talaga, hindi tama na maghintay ka. Lalo na kung hindi ka naman sigurado sa hinihintay mo. Baka kasi sa huli, masayang lang paghihintay mo, at baka masaktan ka lang.
Paglabas ko ng NB, nakatingin sila sakin, halata atang umiyak ako. Nakakaiya, kaya tumakbo ako. Gusto kong umiyak kay mama at ilabas pa ang nararamdaman ko. Pero naisip ko, huwag na lang.
Tinanong nya ko, kung ano ang nangyari sakin. Sabi ko “wala”. Bakit daw mukha akong umiyak, sabi ko “wala”. Nakita kong biglang nag-alala ang mga mata nya, mas nasaktan ako dun.
Wala naman talagang point ang blog na ito. Gusto ko lang ilabas ang sama ng loob, ka-badtripan at inis ko. Kaya kanina sa duty, ayaw kong pag-usapan ang Revalida. Gusto ko lang ilabas lahat sa blog na to, at ibaon na sa limot ang pesteng Revalida na yun.
Pasensya na kung binasa mo ang walang sense na blog na to. I warned you.
WARNING: Medyo mahabang blog to. Walang sense. Wala kang mapapala pag binasa mo.
Surname.
Since my elementary days, I’m used to being the ‘last one’. Not the last one sa standings, but last one sa class list, my surname starts with the letter Z kasi. Huli sa pila, huli sa graded recitation, at huli sa graduation. Bihira lang may Professor na nag-uumpisa sa dulo. It has its some disadvantages sometimes, but most of the time, it’s an advantage.
Assembly Time.
As defined in an internet site, assembly time: The elapsed time taken for an assembling or coming together of a number of persons, usually for a particular purpose.
On the text message I received, this was stated: Revalida: March 1 7 to 8 am assembly 9 to 10 testing
Malinaw diba? So dumating ako around 8, or a little past 8am. When I arrived, I saw my classmates, tapos na daw sila mag-revalida. I was like, “wtf?”
So I entered school and talked to the clinical instructors, buti na lang mabait sila. The first CI said, “Go there, look for Ma’am ---“. Then pinuntahan ko dalawang CI sa may Lover’s Lane. Mababait din sila, then the male CI said, “upo ka muna dun, mag muni-muni ka muna.”
I followed his instructions, nag-muni-muni ako sa benches ng Law Building. Nagtanong ako sa CI sa may LB, masungit sya. Kay nag walk-out ako at umupo uli.
Around 8:30 am
“Blue Batch” na ang nakapila, second batch. Supposed to be first batch ako, sa “Green Batch”, mga maka-kalikasan.
Around 9:00 am
I decided na magpunta sa Science Building, para maglakad lakad. Ghost hunting sana, walang katao tao, medyo madilim kasi patay ang ilaw. Wala naman ako nakita, totoo talagang tsismis lang na may multo sa SB.
Around 10 am ata
Padating na sila, ang mga ‘people power people’, “Yellow Batch”. Ako na lang naka-green sa loob ng FEU. Nakaka-frustrate, at nakakainis. Naiiyak na ko sa sobrang inis. Marami ako nakikitang kakilala, pero pinili kong huwag na lang sila pansinin dahil sigurado, magtatanong lang sila kung bakit di pa ko tapos.
Nakita ko mga former groupmates ko, lumapit ako sandali sakanila, pero umalis din ako. Gusto ko sana makihalubilo sakanila, kaso nahihiya ako. At pinili ko na lang mag-isa. May mga pagkakataon, na mas mabuting mapag-isa.
Mahirap ang pakiramdam ng naghihintay, na may halong bwisit at inis. Nakakalungkot pala maghintay mag-isa, para kong sasabog.
Mahirap pala ang walang kaibigan, naisip ko tuloy, pano yung ibang mga ‘loner’ sa school, ang hirap pala ng pakiramdam nila. Pano kaya nila natitiis yun?
Naalala ko pa na naghihintay si mama sa labas ng school, lalo akong naiiyak, pati si mama nadamay pa. Halo halo na emosyon ko, ang hirap ng ganung pakiramdam.
Sinubukan kong ibaling ang pansin ko sa lahat ng bagay na nakikita ko. Tinignan ko yung botanical garden, kakabisaduhin ko sana yung mga scientific names ng mga halaman, kaso tinanggal na pala nila yung mga names. Pinansin ko yung mga naglilinis na JAMMAS, yung mga 2nd year, nanglait ng mga sapatos, bag at make-up na makita ko.
Pero kahit anong baling pala ang gawin mo, babalik at babalik ka din sa tunay na nilalaman ng puso mo.
Gusto ko tumayo at magtanong sa CI kung pwede na niya ako isingit, kaso parang may magnet na yung upuan, ayoko na tumayo, ayoko na tumuloy. Natakot din kasi ako na pagsungitan na naman nya, at natatakot din akong mapahiya sa harap ng ibang mga estyudanteng nakapila.
After a few minutes, nagkaron din ako ng lakas ng loob na tumayo sa kinauupuan ko. Minsan pala, kahit anong takot ang nararamdaman mo, kailangan mong maglakas ng loob, anuman ang kinatatakutan mo.
Tinanong ko yung masungit na CI kung after ng yellow batch ee pwede na ko mag-revalida. Napakaganda ng sagot nya: “Siguro”. PESTE.
Gusto ko mag-maldita, gusto ko sya sagutin, kaso di naman pwede. Sasabog na ko sa inis, naiiyak na ko pero pinigilan ko, nakakahiya sa mga tao.
Maya-maya nilapitan nya ko, sabi nya pumila daw ako sa dulo ng last section. Wow, buti naman yung ‘siguro’ nya ee nagging ‘oo’.
Pagpasok sa Law Building, may isa na namang kontrabidang CI. Paakyat na ko sa hagdan, pinigilan nya pa ako. Bumaba daw muna ako, at maghintay, “Parusa” daw sakin yun dahil late ako.
Around 11:15 am na nun, tinignan ko yung orasan sa IN office, halos parehas lang naman pala sa wristwatch ko. Tinitignan ako nung mga nakapila, nakakasar. Gusto ko na mag-tantrums, kaya ang ginawa ko, I faced the wall. 19 minutes, kaya ko to. Pero pagkatapos ng mga ilang minuto, tinawag ako ni kontrabida number 2, umakyat na daw ako sa 3rd floor. Bago umakyat, tinanong nya ko kung ano daw nangyari sakin, bakit daw ako late. Sinabi ko yung tungkol sa “assembly time”, sabi nya mali daw yun 7-7:30 daw ang assembly. Bullshit. Naiiyak ako sa inis, sabi nya kalamahin ko daw sarili ko, ni hindi ko sya tinignan. Dinala ko ng isang mabait na CI sa isang room, kasama ang isang section. Wala ako kilala sakanila ni isa. Familiar lang si ‘Raymond Gutierrez’.
Almost 12:00 pm
Nakaupo pa rin ako sa loob ng room na yon. Napansin ako nung isang CI, bakit daw ‘green’ ako. Sabi nya: “sana huwag ka mapansin, baka kasi hindi ka tanggapin”. *PESTE. So after ko maghintay ng halos 4 hours, hindi nyo ko tatangapin?* OA aa.
Past 12 pm ng papilahin na kami, hintay na naman. Nakakapagod pala talaga maghintay.
Medyo nag scan naman ako sa ilang topics ng Revalida, I was hoping na alam ko ang matapat sakin, at sana, hindi masayang ang paghihintay ko. Maaga pa lang inisip ko na na huwag na tumuloy, tutal 20% lang naman ng RLE grade ang Revalida, hindi masyadong kawalan. Pero tumuloy ako, naisip ko kasi, sayang.
Pagpasok ko sa room, POOF! Kung alin yung wala sa video, yun pa natapat sakin. Sinubukan ko, at pumasa naman ako. Pero sobrang disappointed ako. Di pa ko nakakalabas ng room, naiyak na ko. Wala pang signal na lumabas na sa room, tumakbo na ko palabas.
Sa Nursing Building ako dumaan, pero bago makalabas ng NB, tumigil muna ko sa pagtakbo. Umiyak. Nilabas ko sama ng loob ko, galit at disappointment. Kung alam ko lang na mababa lang ang makukuha ko, di na lang sana ko naghintay.
Naisip ko tuloy, minsan pala talaga, hindi tama na maghintay ka. Lalo na kung hindi ka naman sigurado sa hinihintay mo. Baka kasi sa huli, masayang lang paghihintay mo, at baka masaktan ka lang.
Paglabas ko ng NB, nakatingin sila sakin, halata atang umiyak ako. Nakakaiya, kaya tumakbo ako. Gusto kong umiyak kay mama at ilabas pa ang nararamdaman ko. Pero naisip ko, huwag na lang.
Tinanong nya ko, kung ano ang nangyari sakin. Sabi ko “wala”. Bakit daw mukha akong umiyak, sabi ko “wala”. Nakita kong biglang nag-alala ang mga mata nya, mas nasaktan ako dun.
Wala naman talagang point ang blog na ito. Gusto ko lang ilabas ang sama ng loob, ka-badtripan at inis ko. Kaya kanina sa duty, ayaw kong pag-usapan ang Revalida. Gusto ko lang ilabas lahat sa blog na to, at ibaon na sa limot ang pesteng Revalida na yun.
Pasensya na kung binasa mo ang walang sense na blog na to. I warned you.
I've been blogging since 2004 and I'm stillexisting.
I’m a rocker, and a party girl.
I’m sad, also I’m happy.
I’m a good friend; along with I’m your worst enemy.
I cheat, yet I love.
I hurt other people, thus I always get broken.
I’m weak, but I’m strong.
I’m nice, yet I’m mean.
I suck, but I rock!
this is MILES, this is ME..
I AM...
delusional. stupid at times. a jerk sometimes. slightly sensitive. a brat. short-tempered. used to getting what I want, if I don’t, I’m furious. the event organizer. mysterious to some. a snob to many. trustworthy. a good friend. already quit drinking. don’t smoke. complicated.
My Names:
Miles -- to most people I know.
Darla -- to my group mates. you know the movie Finding Nemo? Brat -- to my group mates and to some friends.
Zeb, Bez, Best -- to my Best friends.
Otso -- to some of my High School Friends.
Ning -- to my Dad.
LOVES
pizza
pasta
tacos
nachos
grilled squid
coffee
chocolate cakes
sisig
ONE TREE HILL
Gossip Girl
HATES siopao
diningding paksiw shell fish
pineapple
DESIRES
TOP the BOARD EXAM because of HIS help update: I didn't top, but I passed it. Of course, because of His help.
new phone from Kuya Z. update: I have a new phone. Thank you Kuya Z.
meet new people
attend gym class
get a temporary good-paying job
update: I have a not-so-temporary, not-so-good paying job.
RUDE messages will be deleted and user will be BANNED! My cbox has a little problem so if you already pressed GO, don't repeat it to avoid accidental spamming. Get it? Not difficult to understand right? :) I ADORE TAGS but COMMENTS on posts are LOVED. :) Designed for your lovable messages. For Ex-Links, say it nicely. okayy? BETTER if you link me first. :)
Hi There! I'm MILES, a future REGISTERED NURSE. Random Thoughts of a registered nurse, a friend, a daughter, a music lover, a party-goer and a servant of God. Any similarity to someone else's blog post is purely a coincidence.
Last Revalida. And I’m the very last one.
